بررسی فقهی مفهوم و مصادیق صوت لهوی در تلاوت قرآن کریم

تبیین صحیح مفهوم صوت لهوی و تحدید موضوع و حکم شرعی آن، رابطه وثیقی با مبحث غنا دارد. در نوشتار حاضر، صوت ملازم و ممهد معاصی به عنوان موضوع حرمت شرعی در صوت لهوی، معرفی شده است. تحقق اصوات لهوی در برخی معانی مطرح، مثل الحان برآمده از آلات موسیقی، آواهای طرب‏انگیز و آواز ملازم با معاصی، به دلایل متعدد، در تلاوت قرآن کریم چندان متصور نیست. از سوی دیگر، به نظر می‏رسد صوت لهوی به مفهوم »الحان متناسب با مجالس لهوی« منحصراً در تلاوت قرآن، متصف به عنوان حرمت باشد. به باور نگارنده، این نوع اصوات لهوی، آسیب‏زاترین نوع آواها در تلاوت حرفه‏ای قرآن کریم هستند. فقهای اهل سنت، صوت لهوی را موضوع حرمت شرعی قرار نداده و تنها از عنوان غناء استفاده کرده‏اند. این مسأله می‏تواند تأثیر بسزایی در نحوه تعامل قاریان شیعه‏مذهب با شیوه‏های معمول قاریان سنی‏مذهب در ایجاد سبک‏ها و نغمات قرآنی، داشته باشد.